در رابطه با رسیدن به هدف های مهمی که نوعا خارج از قدرت وتوانایی انسان است ( مثل درخواست فرزند سالم از نظر جسمی و روحی و روانی وهر نعمت بزرگی که خارج از توانمندی انسان ) در رسیدن به چنین نعمت‌ها و هدف های بزرگ به قدرت بی نهایت خداوند متعال توجه کرده و دعا والتماس مي کنند ولی وقتی به هدف رسیدند دستیابی به آن نعمت و رسیدن به آن هدف بزرگ را به توانایی خودش ویا سایر عوامل طبیعی نسبت می دهد و نقش تأثیر گذاری اراده و رحمت و مشیت الهی را فراموش می کنند!!!
این نهایت ناسپاسی است که بعد از رسیدن به هدف لطف ورحمت وعنایت الهی را فراموش کرده وشرک بورزیم!!!
